foto: Daan Prest

En hoewel er al veel bereikt is, liggen er voor Meppel nog meer kansen op het gebied van dementie.

“Er heerst nog altijd een taboe op de ziekte van Alzheimer. En daar willen we van af”, zegt Anneke Zonneveld stellig. “Mensen zijn bang om naar buiten te brengen dat ze aan dementie lijden, want de buitenwereld heeft vaak de mening al klaar”

Anneke is coördinator van het Alzheimercafé. Ze is aangeschoven bij het gesprek samen met gespreksleider Marja Meppelink, die binnenkort samen met Edith Olree het stokje van haar overneemt. Beide dames zijn al 15 jaar aan het Alzheimer Café verbonden. Marja vult aan: ‘’Op het moment dat je naar buiten brengt dat je lijdt aan dementie, is het echt een feit. Als je het niet vertelt, kun je het nog enigszins wegdrukken. Het is een omslag die mensen moeten maken. Is die omslag er eenmaal, dan is ook de drempel weg om naar het Alzheimercafé te komen.”

Acceptatie
Omgaan met dementie is ook niet niks, schetsen beide dames. ‘’De ziekte heeft heel veel impact op de hele familie. Voor een partner is het erg, maar ook voor de kinderen. Hoe iemand was, dat raakt steeds een beetje verder kwijt. En dat is heel lastig. Het is een geestesziekte, waarbij de patiënt steeds minder functioneert. Het is heel moeilijk om dat te accepteren”, knikken ze begripvol naar elkaar. Beide werken ze jarenlang in de zorg. Anneke - inmiddels al jaren met pensioen - bij De Stouwe (nu Noorderboog) en Marja als casemanager dementie. Om zich heen zien ze bevlogen medewerkers, die zich met heel veel zorg voor de medemens inzetten.

In Meppel zijn er al diverse stappen gemaakt. In november vorig jaar kreeg de stad het certificaat ‘Dementievriendelijk Meppel’. Dit betekent dat Meppel zich actief inzet om mensen met dementie mee te laten doen in de samenleving. Wat Anneke Zonneveld betreft mag dat nog wel iets duidelijker uitgedragen worden. ‘’Er zijn scholingen voor medewerkers van supermarkten, sportclubs, winkels en buurthuizen. Daar wordt goed op ingezet. Maar ik zou ook zo graag willen dat winkeliers op hun winkelruiten aangeven dat ze dementievriendelijk zijn én ook op welke dagen en tijden er een geschoolde medewerker aanwezig is. Of dat we voorlichting mogen geven bij clubs of op scholen. Het is van belang om de jeugd erbij betrekken, zodat er al jong een stukje begrip ontstaat.”

Ook krijgt Meppel een Odensehuis waar informatie en advies wordt gegeven en waar er een mogelijkheid is voor lotgenotencontact, activiteiten, ontmoeting en respijtzorg - dit is vervangende mantelzorg waardoor de vaste mantelzorger tijdelijk ontlast wordt. Het Alzheimercafé sluit graag aan als partner.

Denken in mogelijkheden
‘’Op het gebied van mantelzorg en respijtzorg valt er nog heel veel te winnen”, legt Marja Meppelink uit. ‘’Partners, maar ook andere mantelzorgers, gaan heel ver over hun grenzen heen. Via de PGB (persoonsgebonden budget) kan er zorg ingekocht worden. Voor de gemeente is dagbesteding al gauw de toveroplossing om mantelzorgers te ontlasten, maar dat werkt natuurlijk niet zo. Er wordt vaak 6 uur dagbesteding geboden, van tien uur ’s ochtends tot vier uur ‘s middags. De mantelzorger is de overige 18 uur van de dag in touw. Ook ’s nachts, want het kan best zo zijn dat de persoon met Alzheimer gaat dwalen. Dat is niet vol te houden.”

Weer dat begripvolle knikje naar elkaar. Want door de verhalen uit de praktijk weten de dames hoe zwaar het is voor partners. ‘’Er zijn betere oplossingen denkbaar. Maak het papierwerk makkelijker, vereenvoudig de PGB. Zorg dat er betaalde krachten in kunnen vliegen van bijvoorbeeld Nannys & Grannys of Saar aan Huis en biedt ook dagbesteding aan op andere tijden of in het weekend. En zet in op respijtzorg, zodat een partner ook eens naar de sportclub of het theater kan.”

Voor de toekomst zien Anneke en Marja ook graag dat mensen met dementie in hun kracht worden gezet. ‘’Dat iemand met dementie in het beginstadium wat vergeetachtig is, betekent niet dat ‘ie meteen moet worden afgeschreven. Waarom niet een project als ‘Dementalent’. Iemand die nog een paar uurtjes bij de lokale fietsenmaker kan helpen, omdat dat vroeger zijn vak was. Of bij de bakker of cadeaus inpakken bij een winkel. Laten we vooral buiten de kaders denken. Kijken wat er nog wel kan en hoe we ervoor kunnen zorgen dat mensen zich nuttig voelen. Want de cijfers liegen er niet om. In Meppel zijn ruim 570 mensen met geheugenproblemen. Dat zijn er naar schatting in 2025 al 645.”

En dat brengt de dames weer bij het belang van het Alzheimer Café, want 1 op de 5 mensen krijgt vroeg of laat te maken met iemand met dementie.

Het Alzheimer Café
Het Alzheimer Café Meppel wordt elke derde woensdag van de maand (met uitzondering van juli, augustus en december) gehouden in cultureel centrum De Plataan. Het is een samenwerking tussen de werkgroep van het Alzheimercafé in Meppel, Alzheimer Nederland, Icare, Noorderboog en Welzijn MensenWerk.

Het Café wordt gehouden van 19.30 tot 21.00 uur en kent een vaste indeling. Elke maand is er een spreker. Bezoekers, dat zijn er gemiddeld zo’n 20 tot 30 per keer, kunnen met elkaar in gesprek als lotgenoten en er is de mogelijkheid om vragen te stellen. Daarnaast is er een uitgebreide boeken- en informatietafel. Ook is er een samenwerking met de Dementheek in Meppel.

Het Alzheimer Café is toegankelijk voor iedereen. Iedereen met dementie is welkom, maar ook partners, kinderen en kleinkinderen mogen aansluiten. Met enige regelmaat schuiven ook hulpverleners, stagiaires en casemanagers aan.

Op 15 juni 2022 is er een speciaal Alzheimer Café, dan wordt het 15-jarig bestaan uitgebreid gevierd. Met een hapje en een drankje en een optreden van Ken Besuyen. Het is ook de dag dat Anneke Zonneveld het coördinatorschap overgeeft aan Marja Meppelink en Edith Olree. Maar stoppen bij het Alzheimer Café, dat gaat niet gebeuren. De 75-jarige Anneke blijft vrijwilliger.